Kaz Dağları Efsaneleri

Nereid (deniz perisi) olan Thetis olağanüstü güzel bir kadındır. Zeus onunla birlikte olmak istemiş ama Thetis’in üzerinde olan bir lanet nedeniyle hevesi kursağında kalmıştır. Thetis’in doğuracağı çocuk babasından güçlü olacaktır. (Bu çocuk Achilles olacaktır.) Zeus kendisinden güçlü bir çocuğun varlığını göze alamaz. Bunun üzerine Zeus, Thetis’i bir ölümlüyle evlendirmeye karar verir. Bu kişi Peleus’tur.

Bu düğüne su perileri bile çağrılırken, kavga ve karmaşa tanrıçası olan Eris düğünün tadını kaçırması istenmediğinden davet edilmez. Eris düğüne davet edilmediği için oldukça kızar. Zeus’a ve düğündekilere bu saygısızlığın cezasını vermek için bir yol düşünür ve eline bir altın elma alarak üzerine “En güzele” yazdıktan sonra Olimpos’a fırlatır. Elma düğünün tam ortasına düşer. Zeus daha elma düşerken, olanları anlamıştır. Eris’i davet etmediğine pişman olur ama çok geçtir.

Elmanın üzerindeki yazı salonda fısıltı şeklinde dolaşmaktadır. Salonun ortasına birden düşen bu elmayı bütün kadınlar kendilerine layık görmektedirler. Ama ortada 3 kadın vardır ki, bu elma için savaşmayı bile göze almışlardır ve elma üzerinde hak iddia etmek üzere öne çıkarlar. Hera, Athena ve Afrodit, hiçbiri de geri çekilmek niyetinde değildir. Zeus’a dönerek tanrıların tanrısı olarak en adil kararı onun vereceğini, elmayı hak edene vermesini söylerler.

Zeus böyle bir seçimi yaptığında, başına gelebileceklerden haberdardır. İki ölümsüz tanrıçanın sonsuz kinini kazanmak istemez. Bu işten sıyrılmak için, kendisinin onları sadece fiziksel güzellikleriyle değil aynı zamanda tanrısal güzellikleriyle de bildiğini, bu yüzden seçimi başkasının yapması gerektiğini söyler, Zeus. Bu seçimi gözleri fiziksel güzellikten başka hiçbir şey göremeyen bir ölümlü yapmalıdır.

Şimdi tanrıçaların arasında seçim yapacak bir ölümlü bulmak gereklidir. Hermes’e emir verir. “Bir ölümlü bul ama ihtiyar olmasın. Onlar görmüş geçirmiş olduğundan böyle bir seçimin neye mal olacağını hissedecek kişilerdir. Tanrılar arasında hakem olmayı kabul etmezler. Genç, toy birini bul. Dikkat et, soylu biri olsun. Ne de olsa tanrıçaların içinden seçim yapacak. Ama çok önemli birini de seçme. Tanrıçalar öç aldığında, insanlar fazla isyan etmesin.” Aslında Zeus’un kimi kast ettiği bellidir. Priamos’un oğlu Paris.

Dünyaya gelecek prensin, Troya’nın yıkımına sebep olacağı kehaneti Priamos’a söylenince, Troya kralı, doğan çocuğun İda dağındaki çobanlara verilmesini emretmiştir. Böylece prens kimliğini asla bilmeyecek, Troya’nın da yıkımına sebep olamayacaktır. Yıllar geçmiş, Paris büyümüş ve genç bir delikanlı olmuştur. Son derece çekici bir erkektir. Onun yakışıklılığına kapılan ormanın şifacı perisi İonone ile birlikte yaşamaktadır.

Hermes, Paris’in İonone ile birlikte yaşadığı kulübeye gelerek, ona tanrıların hakemi olma görevinin verildiğini bildirir. İonone tanrıları bildiğinden, reddetmesi için Paris’e yalvarır fakat Paris’in kendisine bahşedilen şereften gözü kamaşmıştır. Tanrıçalar arasında hakemlik yapmak hangi ölümlüye nasip olmuştur ki? Hermes onu tanrıçaların beklediği alana götürür. Paris kendisine verilen görevin tadını çıkartmak için tanrıçaları uzun uzun süzerken kulağına onların rüşvet teklifleri gelir.

Hera, ona sonsuz zenginlik ve Asya’nın kralı olmayı, Athena, komutan olarak daima zafere koşmayı ve çağlar boyu bilgeliğiyle anılmayı, Afrodit ise, ona dünyanın en güzel kadınını vaat eder.
Ve Paris, altın elmayı Afrodit’e uzatır. Afrodit, yumuşak adımlarla Paris’e doğru ilerlerken, Athena ve Hera, öfkeli bakışları Paris’e dikilmiş halde, bir sisin içinde kaybolurlar. Afrodit, altın elmayı Paris’in elinden alırken ona, sadece tanrıların bildiği bir kimliğe sahip olduğunu, ahırındaki boğaya çok iyi bakmasını, çünkü o boğanın vaadini yerine getirmesi için olanak sağlayacağını söyler. Elmayı Paris’in elinden alır ve kendisini saran sisin içinde yok olur.

Böylelikle tarihteki ilk güzellik yarışmasının kazananı olan Afrodit’in vadettiği bu kadın ise Yunan kralı Menelaos’un karısı Spartalı Helen’dir ve bu yarışma mitolojinin en önemli olaylarından biri sayılan Truva savaşına neden olacaktır…

Sarıkız, Çanakkale iline bağlı Ayvacığın bir köyünde ailesi ile yaşarken,küçük yaşta annesi vefat eder. Babası sarıkıza “biliyorsun anneni çok severdim, burada çok hatırası var, anneni unutmam zor oluyor. Buradan göçelim” der ve Kazdağlarının eteğindeki Güre köyünün yakınlarındaki Kavurmacılar köyüne gelerek yerleşirler. Burada çobanlık yaparak geçimlerini temin ederler. Köyde çok sevilirler. Köyün yaşlıları, gençleri sarıkızın babasına akıl danışırlar. Köylüler onun ermiş olduğunu düşünürler. Aradan yıllar geçer Sarıkız büyür güzel bir kız olur. Babası da yaşlanır. Aklında hep hacca gitme fikri vardır. Hacca gidebilmek için namazında niyazında sürekli Allah’a yalvarır. Sarıkız babasının bu isteğini yerine getirmesi için onu teşvik eder. Babasına artık büyüdüğünü kendisine bakabileceğini, daha fazla yaşlanmadan hacca gitmesi gerektiğini söyler. Babası kızını komşusuna emanet eder, hacca gider. O zamanlar hacca gitmek şimdiki gibi değil, belki altı ay, belki de daha fazla, yaya gidiliyor.
Babası hacca gittikten sonra, köyün delikanlıları, Sarıkıza talip olurlar. Sarıkız hiçbirine yüz vermez. Onlarda dedikodu yayarak Sarıkıza iftira ederler.
Baba hacdan dönünce kimse yüzüne bakmaz, selamını almazlar. Sarıkızı teslim ettiği komşusuna bunun sebebini sorduğunda, Sarıkızın kötü yola düştüğünü söyler. Baba günlerce düşünür. Adet olan hac hayrını da yapamaz. Köyde yaşayabilmesi için namusunu temizlemesi gerekmektedir. Fakat çok sevdiği kızını öldürmeye kıyamaz. Yanına aldığı birkaç kazla, kızını, kazdağının zirvesine götürüp oraya bırakır. Orada yabani hayvanlara yem olacağını düşünür.
Aradan yıllar geçer. Bayramiç tarafından gelen yolcuların dağda yollarını kaybettiklerinde, darda kaldıklarında kendilerine sarı bir kızın yol gösterdiğini, yardım ettiğini söylerler. Kazlarının olduğunu, hatta bunların bir gün Bayramiç ovasına inerek çiftçilerin mahsülüne zarar verdiğini, köylülerin bu durumu sarıkıza söylemeleri üzerine, Sarıkızın eteğine doldurduğu taşları saçarak, bir avlu oluşturduğunu, kazlarında artık aşağılara inmediğini söylerler. Kaz avlusu diye anılan bu alanın duvar kalıntıları günümüzde bile gözükmektedir.
Bu hikayeleri dinleyen baba, bunun Sarıkız olabileceğini düşünür. Dağın yolunu tutar, zirveye vardığında, duvarlarla çevrili kazların bulunduğu bir alanla karşılaşır. Kızını bugün sarıkız tepe diye anılan yerde bulur. Sarıkız, babasını gördüğüne sevinir. Ona saygı gösterir, hürmet eder. Babası namaz kılmak için abdest almak ister. Sarıkız, abdest alması için babasının eline su döker. Babası suyun tuzlu olduğunu söyler. Sarıkız aceleden yanlışlıkla denizden aldığını söyler ve testisini vadilere doğru uzatır. Yeni doldurduğu suyu babasının eline döker. Babası buz gibi tatlı suyu tadınca kızının erdiğini anlar. O sırada siyah kara bir bulut gökyüzünü kaplar, Sarıkız kaybolur. Babası kızının erdiğine, sırrının açığa çıkması nedeniylede kaybolduğuna kanaat getirir. Kızına iftira edildiğini anlar ve köylülere beddua eder. Bugün Kavurmacılar köyünde yaşayan kimse kalmamış, muhtar, köy mührünü, yaşayan kimse kalmadığı için Kaymakamlığa teslim etmiş ve köyün adı kütükten silinmiştir. Sarıkızın babası üzüntü ile tepelerde dolaşırken bugün Baba tepe denilen yerde ölür. Yöre halkı Sarıkıza ve babasına dağın yassı taşlarını üst üste koyarak mezar yaparlar. Sarıkızın mezarının olduğu tepeye Sarıkız tepe, Babasının bulunduğu tepeye Baba tepe derler. Yöre halkı her yıl ağustos ayında Sarıkızı ve babasını anmak için buralara çıkarlar.